مقایسه میزان اثربخشی دو نوع فعالیت بدنی مفرح و معمولی بر سطح تحرک و علاقه مندی به انجام ورزش در زنان سالمند ساکن در خانه های سالمندان شهر مشهد

مقدمه: مهم ترین مسئله در ارتقاء سلامت و کیفیت زندگی سالمندان، حفظ استقلال بالای آنان در فعالیت های فیزیکی، شناختی و ادامه زندگی به صورت فعال می باشد. سالمندان به دلایل مختلفی از جمله تنبلی، نبودِ همراه و عدم علاقه و انگیزه به زندگی، فعالیت بدنی کمتری دارند. اجرای فعالیت بدنی مفرح باعث افزایش تعداد دفعات ملاقات سالمندان با افراد دیگر و سرگرم شدن و افزایش علاقه مندی به انجام فعالیت های بدنی می شود که در نهایت ممکن است به بهبود وضعیت تحرک و افزایش علاقه مندی به ورزش در سالمندان کمک کند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه فعالیت بدنی مفرح و معمولی بر میزان تحرک و علاقه مندی به ورزش در زنان سالمندان مقیم خانه های سالمندان انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو گروهه در سال 93-1392 بر روی 63 سالمند (28 نفر در گروه مداخله و 35 نفر در گروه کنترل) ساکن در خانه های سالمندان شهر مشهد انجام شد. گروه مداخله به مدت 2 ماه، هفته ای 3 مرتبه به مدت 20 دقیقه تمرینات فیزیکی مفرح و گروه کنترل تمرینات ورزشی روتین خانه سالمندان را انجام دادند. ابزارهای استاندارد مورد استفاده ابزار تحرک سالمندان و پرسشنامه مقیاس وابستگی به انجام ورزش بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون های تی مستقل و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سن سالمندان 0/7±5/72 سال بود. میانگین اصلاحی تحرک و میانگین علاقه مندی به ورزش سالمندان در دو گروه در مرحله بعد از مداخله، تفاوت معنی داری داشت (001/0>p). نتیجه گیری: فعالیت های ورزشی مفرح باعث بهبودی وضعیت تحرک از طریق افزایش علاقه مندی زنان سالمند به ورزش می شود. بنابراین با آگاه کردن مسئولین خانه های سالمندان از پروتکل فعالیت های بدنی مفرح و اجرای آن می توان از بروز بسیاری از اختلالات حرکتی پیشگیری کرد.